رویکردهای کاهش آسیب پذیری و آمادگی در برابر آتش سوزی احتمالی در ساختمان‌های بلندمرتبه

زمینه و هدف: توجه به مسئله ایمنی در برابر آتش‌سوزی در ساختمان های بلندمرتبه که امروزه بخش عظیمی از ساخت و سازهای شهری را به خود اختصاص می دهند حائز اهمیت است. عدم شناخت مسائل مرتبط با این نوع ابنیه به دلیل مجموعه شرایط منحصر به فرد آن‌ها می تواند تهدیدی جدی برای جان و مال افراد باشد. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که به چه طریق روش های مطرح آمادگی در برابر آتش­سوزی احتمالی امکان اجرایی شدن در شرایط فعلی بلندمرتبه‌سازی کشورمان را دارا هستند؟ روش: این مطالعه مروری به مرور مبانی نظری و تجربیات جهانی در راستای کاهش آسیب پذیری و آمادگی ساختمان های بلند در برابر رخداد سانحه آتش سوزی می پردازد. بدین منظور با مرور متون تخصصی، ضوابط و دستورالعمل های جهانی درزمینه مدیریت ایمنی سانحه آتش سوزی در ساختمان های بلندمرتبه و نیز بررسی راهکارهای نوین شده و نهایتاً جمع بندی نتایج با توجه به امکان کاربست آن‌ها در کشور پرداخته شده است. یافته ­ها: در کشورهای توسعه یافته ازلحاظ دانش ساخت و سازهای بلندمرتبه سه روش پیشگیری بکار گرفته می شود. اولین روش «محاسبه زمان تخلیه جهت طراحی مسیر تخلیه مطلوبی» است که امکان خروج بار جمعیتی ساکن در ساختمان را در مدت زمان محدود به سمت فضای امن داشته باشد. روش دوم بر «تجهیز و کاربرد آسانسورهای ساختمان» جهت تسریع فرآیند تخلیه تمرکز دارد و نهایتاً روش سوم با در نظر گرفتن احتمال عدم وجود شرایط خروج و یا صرف‌نظر کردن از آن به دلیل شرایط جسمی یا روحی افراد بر محافظت از ساکنان در نقاطی امن در زیربنای ساختمان تحت عنوان «طبقات یا فضاهای پناه» تأکید می ورزد. نتیجه­ گیری: افزون بر این‌ها توجه به ابعاد سانحه و آسیب‌پذیری‌های ساختمان در برابر آن از زمان شروع طراحی و به‌کارگیری چندین گزینه جایگزین جهت تأمین ایمنی به همراه تشکیل تیم مدیریت بحران و برنامه‌ریزی‌های مداوم در مدیریت ایمنی ساختمان های بلند نیز می تواند به اثربخشی اقدامات کمک نماید. نوع مقاله: مطالعه مروری.